Τι όμορφο να μπορούσαμε να είχαμε σκέψεις για προσφορά, για αγάπη, για αδελφοσύνη, για αλληλεγγύη. Μ’αυτές τις σκέψεις θά’θελα να φύγω απ’αυτή τη γη για τον ουρανό, με προίκα, την αληθινή αγάπη».
«Η αϋπνία βασανίζει πολλούς ανθρώπους και σήμερα στην εποχή μας. Φαίνεται κι ο πλούσιος της παραβολής του Χριστού είχε αϋπνίες. Κι αυτό γιατί σκεφτόταν τι θα κάνει απ’τα περισσεύματα που είχε απ’τα προϊόντα που παρήγαγε η γη του. Τι αποθήκες θα χτίσει, πού θα τα βάλει, πώς θα τα χρησιμοποιήσει; Κι εκείνη τη νύχτα ήρθε το απρόσμενο. Αυτό όμως που θα έρθει κάποια στιγμή οπωσδήποτε για τον καθένα από μας. Η ώρα ν’αφήσει τα γήινα και είχε έγνοιες, αλλά για τα πλούτη του και μ’αυτές θα έφευγε. Αλήθεια, εμείς με τι σκέψεις θα είμαστε αν έρθει αυτή η στιγμή; Μήπως τελικά έχουμε χάσει τον ύπνο μας μέσα σ’αυτή την εποχή που θέλει κι άλλα ν’αποκτήσουμε; Τι όμορφο να μπορούσαμε να είχαμε σκέψεις για προσφορά, για αγάπη, για αδελφοσύνη, για αλληλεγγύη. Μ’αυτές τις σκέψεις θά’θελα να φύγω απ’αυτή τη γη για τον ουρανό, με προίκα, την αληθινή αγάπη».
