Υπομονή και καρτερία

• Δόγμα
• 15 Οκτωβρίου 2025
• 17:45

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Η υπο­μο­νή εί­ναι η ηθι­κή δύ­να­μη, που κα­τευ­νά­ζει τα θλι­βε­ρά συ­ναι­σθή­μα­τα, τα οποία ανα­πτύσ­σον­ται στην καρ­διά του αν­θρώ­που και κα­τα­πρα­ΰ­νει τους πό­νους που προ­κα­λούν τα βά­σα­να. Η υπο­μο­νή εί­ναι αρε­τή, αφού υπάρ­χει ως καρ­πός της ελ­πί­δας προς τον Θεό. Η θλί­ψη οδη­γεί στην υπο­μο­νή, η υπο­μο­νή στον δο­κι­μα­σμέ­νο χα­ρα­κτή­ρα, ο δε δο­κι­μα­σμέ­νος χα­ρα­κτή­ρας στην ελ­πί­δα. Και η ελ­πί­δα δεν απο­γο­η­τεύ­ει.

Η υπο­μο­νή εί­ναι η πρώ­τη των αρε­τών, διό­τι μ’ αυ­τήν, επι­βρα­βεύ­ε­ται η σω­τη­ρία. «Ο δε υπο­μεί­νας εις τέ­λος, ού­τος σω­θή­σε­ται». Στην υπο­μο­νή βρί­σκε­ται η σω­τη­ρία των ψυ­χών.

Η υπο­μο­νή δι­δά­σκει να υπο­μέ­νου­με με γεν­ναιό­τη­τα τα πα­θή­μα­τα. Απο­βαί­νει γύ­μνα­σμα της φι­λο­σο­φί­ας και δι­δά­σκα­λος της αρε­τής. Το όνο­μα της υπο­μο­νής, εί­ναι όνο­μα πολ­λών ιδρώ­των και πολ­λής καρ­τε­ρί­ας.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως