Πώς συνδέεται η ξηρανθείσα συκή με το δέντρο του Παραδείσου, απ᾿όπου έφαγαν οι Πρωτόπλαστοι
Εκείνο το δέντρο, λοιπόν, κατά τον Άγιο Ισίδωρο ήταν συκιά, γι᾿ αυτό μετά την παρακοή τους, οι Πρωτόπλαστοι χρησιμοποίησαν τα πλατιά φύλλα του προκειμένου να κρύψουν τη γύμνια του σώματός τους.
Του Αναστασίου Μαρίνη, θεολόγου
Ο Ιησούς Χριστός πείνασε ως άνθρωπος και πλησίασε μια συκιά προκειμένου να φάγει κάποιους από τους καρπούς του. Μάταια, όμως! Βλέποντας ο Κύριος την ακαρπία του δένδρου, το καταράστηκε και, ευθύς, το δέντρο ξεράθηκε.
Ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης υποστηρίζει ότι αυτό το δέντρο που καταράστηκε ο Χριστός, περαν της αληθινής υφής και ύπαρξής του, έχει και συμβολικό χαρακτήρα. Ο Άγιος υποστηρίζει ότι σχετίζεται με το δέντρο του Παραδείσου, με εκείνο το δέντρο απ᾿ όπου οι Πρωτόπλαστοι έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό και έγινε το μέσο για την παρακοή του Αγίου Αδάμ και της Αγίας Εύας, καθώς αιτία ήταν ο εγωισμός τους.
Εκείνο το δέντρο, λοιπόν, κατά τον Άγιο Ισίδωρο ήταν συκιά, γι᾿ αυτό μετά την παρακοή τους, οι Πρωτόπλαστοι χρησιμοποίησαν τα πλατιά φύλλα του προκειμένου να κρύψουν τη γύμνια του σώματός τους.
Και ασφαλώς, στη συγκεκριμένη αναφορά, καθώς ο λόγος είναι αλληγορικός, η γλυκύτητα του καρπού του σύκου συμβολίζει την αμαρτία, που προτάσσεται ως δήθεν γλυκιά και έπεται η ξηρασία της ψυχής, ως άλλη ξηρανθείσα συκή, στην ψυχή που παραμένει αμετανόητη.
