ΠΥΛΩΡΟΣ: Η Εκκλησία στο μέσο των εξελίξεων

  • Δόγμα

Η Εκκλησία ούτε κατηγορεί, ούτε οικειοποιείται δημοσιογραφικά στοιχεία και ρεπορτάζ. Αναμένει το πόρισμα των εισαγγελικών αρχών και είναι έτοιμη να αγκαλιάσει αλλά και να απονείμει εκκλησιαστική δικαιοσύνη σε κάθε πλευρά και για κάθε ζήτημα.

Πολλοί είναι αυτοί που το τελευταίο διάστημα στρέφονται κατά της Εκκλησίας, άλλοτε βάλλουν κατά συγκεκριμένων προσώπων της και δη, αρχιερείς και άλλοτε κατηγορούν την Εκκλησία ως θεσμό ότι επιβουλεύεται μερίδιο ευθύνης και διαχείρισης επί όλων των τελευταίων γεγονότων. Αναφέρομαι στις δυο περιπτώσεις της επικαιρότητος, αυτής της «Κιβωτού του Κόσμου» και της άλλης, αυτής της υπόθεσης του Λυκαβηττού.

Στην πρώτη περίπτωση η Εκκλησία ενήργησε φρόνιμα, συνετά, εκκλησιοκεντρικά και ανθρώπινα. Έθεσε την εκκλησιαστική και νομοκανονική εμπειρία της στην κρίση και ελεύθερη βούληση των υπευθύνων της ΜΚΟ. Σεβόμενη την ελευθερία της επιλογής και το γνωστικό φρόνημα ενός εκάστου, αφού πρότεινε να ενταχθεί η ΜΚΟ υπό την εκκλησιαστική εμπειρία της, δίχως άλλο, έλαβε αρνητική απάντηση.

Αργότερα και υπό την γενική πίεση των στοιχείων που βλέπουν το φως της δημοσιότητος, καθώς η έρευνα των αρχών βρίσκεται σε εξέλιξη, η Εκκλησία με μια προσεγμένη προσέγγιση-ανακοίνωση ανέφερε ότι επιθυμεί διακαώς όλα να «έρθουν στο φως», παρέχοντας, ως ήταν επόμενο, στήριξη στο τιμημένο ράσο του, από συστάσεως της Εκκλησίας, απλού ιερέα, το οποίο ουδείς και ουδεπόποτε μπορεί να αμαυρώνει είτε δια λόγων, πολύ δε περισσότερο διά έργων.

Η Εκκλησία ούτε κατηγορεί, ούτε οικειοποιείται δημοσιογραφικά στοιχεία και ρεπορτάζ. Αναμένει το πόρισμα των εισαγγελικών αρχών και είναι έτοιμη να αγκαλιάσει αλλά και να απονείμει εκκλησιαστική δικαιοσύνη σε κάθε πλευρά και για κάθε ζήτημα.

Αυτό έκανε πάντα, αυτό κάνει και επί της παρούσης. Επομένως, να σταματήσουμε να «φορτώνουμε» κάθε προσωπική αδυναμία στην Εκκλησία που αιώνες τώρα, σέβεται κάθε άνθρωπο ως ξεχωριστή και ιδιαίτερη προσωπικότητα και μάχεται υπέρ της νομιμότητας σε κάθε πεδίο και πλευρά.

Στη δεύτερη όμως περίπτωση, αυτή του Λυκαβηττού, χωρίς αμφιβολία, η Εκκλησία άργησε. Σύρθηκε στο πέρας των εξελίξεων, αναμένοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, την αντίδραση της πλευράς του Λυκαβηττού και όσων αυτή η πλευρά είχε στο πλευρό της, φορείς, σημαίνοντα πρόσωπα, καλλιτέχνες, που εύκολα μπορούσαν να κατευθύνουν και να διαμορφώνουν  την κοινή γνώμη κατά την κρίση τους.

Αν και ο π. Δημήτριος δεν κατηγορείται για τίποτε, έπρεπε η Εκκλησία προκειμένου να προλάβει και άλλους πιθανούς μελλοντικούς αναδυόμενους «θαυματοποιούς», να επιβάλλει την τάξη απ᾿ αρχής στο λόφο του Λυκαβηττού και όχι να αφήνει τόσο κόσμο, χιλιάδες κατά γενική ομολογία, «με αεροπλάνα και βαπόρια» για να θυμηθώ και το λαϊκό άσμα, να συρρέουν σπρωχνόμενοι και ατάκτως συρόμενοι «εκεί, ψηλά στον…Λυκαβηττό» για να δουν απο κοντά τον θαυματουργό Σταυρό!!!

Η επόμενη ημέρα θα είναι κρίσημη τόσο για τις υποθέσεις που εκκρεμούν και ερευνώνται, αλλά και για το ίδιο το εκκλησάκι στο Λυκαβηττό.

Χρέος μας, όλοι να σταθούμε δίπλα στην Εκκλησία, που έχει τη συνοδική εμπειρία και την ελεύθερη βούληση να αποφασίζει και χριστοκεντρικά, άρα και εκκλησιοκεντρικά, να πορεύτεια εν μέσω των εξελίξεων!

Με εκτίμηση,

Πυλωρός

Διαβάστε ακόμη: 

TOP NEWS