Το Ευαγγέλιο της Β’ Κυριακής των Νηστειών – Το Δώρο της Ζωής
Η «Φωνή Κυρίου» της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος της Β’ Κυριακής των Νηστειών, σε διαδικτυακή μορφή, όπως αυτή μοιράστηκε σε όλους τους ιερούς ναούς της επικράτειας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ τη Φωνή Κυρίου της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος της Β’ Κυριακής των Νηστειών, όπως αυτή διανεμήθηκε σε όλους τους ιερούς ναούς της ελληνικής επικράτειας, αλλά και του εξωτερικού, κατά την 20η Μαρτίου 2022.
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Μάρκ. β΄ 1-12)
«Οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν»
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθε πάλιν ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναούμ· καὶ ἠκούσθη, ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι
χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. Καὶ ἔρχονται πρὸς
αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων· καὶ μὴ δυνάμενοι προσ –
εγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες
χαλῶσι τὸν κράββατον, ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν
πίστιν αὐτῶν, λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
Ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι, καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· Τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας, εἰ
μὴ εἷς, ὁ Θεός; Καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ, ὅτι οὕτως
αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; Τί ἔστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σοι αἱ
ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειραι, καὶ ἆρον τὸν κράββατόν σου, καὶ περιπάτει; Ἵνα δὲ
εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας, λέγει
τῷ παραλυτικῷ· Σοὶ λέγω, ἔγειραι, καὶ ἆρον τὸν κράββατόν σου, καὶ ὕπαγε εἰς
τὸν οἶκόν σου. Καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράββατον, ἐξῆλθεν ἐναντίον
πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεόν, λέγοντας· ὅτι οὐδέποτε
οὕτως εἴδομεν.
Μετάφραση της Eυαγγελικής περικοπής
Ἐκεῖνον τόν καιρόν, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς πάλι στήν Καπερναούμ καί ἀκούσθηκε ὅτι
μένει σέ κάποιο σπίτι. Ἀμέσως συγκεντρώθηκε πολύς κόσμος, ὥστε νά μήν τούς
χωράει οὔτε ὁ χῶρος μπροστά ἀπό τή θύρα, καί τούς κήρυττε τόν λόγο. Τότε
ἔρχονται πρός αὐτόν κάποιοι πού τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο, τόν ὁποῖο τόν
βάσταζαν τέσσερις. Καί ἐπειδή δέν μποροῦσαν νά τόν πλησιάσουν ἐξαιτίας τοῦ
πλήθους, ἀφαίρεσαν τή στέγη στό σημεῖο πού ἦταν ὁ Ἰησοῦς· ἀφοῦ ἔκαναν ἕνα
ἄνοιγμα, κατέβασαν τό κρεβάτι, ἐπάνω στό ὁποῖο ἦταν ξαπλωμένος ὁ παράλυτος.
Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶδε τήν πίστη τους, λέγει στόν παράλυτο: Τέκνον μου, σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες σου. Ὑπῆρχαν ἐκεῖ μερικοί ἀπό τούς γραμματεῖς, οἱ ὁποῖοι
κάθονταν καί σκέφτονταν μέσα τους: Γιατί αὐτός βλασφημεῖ τόν Θεό κατ᾿ αὐτόν
τόν τρόπο; Ποιός μπορεῖ νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες, παρά μόνο ἕνας, ὁ Θεός; Ἀμέσως
κατάλαβε ὁ Ἰησοῦς μέσα του ὅτι αὐτά σκέπτονται αὐτοί μέσα τους καί τούς εἶπε·
Γιατί κάνετε αὐτές τίς σκέψεις μέσα σας; Τί εἶναι εὐκολότερο, νά πῶ στόν
παράλυτο, σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες σου, ἤ νά τοῦ πῶ, σήκω καί πάρε τό
κρεβάτι σου καί βάδιζε; Γιά νά δεῖτε ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει τήν ἐξουσία
νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες ἐπάνω στή γῆ, λέγει στόν παράλυτο: Σοῦ λέγω, σήκω καί
πάρε τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου. Ἀμέσως σηκώθηκε καί ἀφοῦ
πῆρε τό κρεβάτι βγῆκε ἔξω μπροστά σέ ὅλους, ὥστε ὅλοι νά ἐκπλήσσονται καί νά
δοξάζουν τόν Θεό καί νά λέγουν: Ποτέ δέν εἴδαμε τέτοια πράγματα.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση
τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)
