Αρχιερατικός Εσπερινός και ενοριακή χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στη Ραψωμανίκη

Το απόγευμα του Σαββάτου, 9^ης Δεκεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής στην Ραψωμανίκη, όπου χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο και στη συνέχεια παρακολούθησε την καθιερωμένη ενοριακή χριστουγεννιάτικη εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού σε συνεργασία με δημοτικά και κατηχητικά σχολεία και πολιτιστικούς συλλόγους της περιοχής.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων ανέφερε μεταξύ άλλων: Λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέν­νων, ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε σήμερα τήν Ἁγία Ἄννα, ἑόρτασε τή μητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία ὑπηρέτησε τό μυστήριο τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Ἔθεσε τόν ἑαυτό της στή διάθεση τοῦ Θεοῦ, προκειμένου νά ἔλθει ὁ Χριστός στόν κόσμο γιά νά μᾶς σώσει. Καί ἔτσι ἀξιώθηκε νά γίνει Μητέρα του, νά γίνει αὐτή πού τοῦ προσέ­φερε τήν ἀνθρώπινη σάρκα, καί νά κρατήσει στήν ἀγκάλη της τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ.

Καί ἐάν ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα μοναδικό καί ἀνεπανά­λη­πτο γεγονός στόν κόσμο, ἕνα γεγονός τό ὁποῖο ἄλλαξε ὁριστικά τήν πορεία τῶν ἀνθρώπων, καί μᾶς ἔδωσε τή δυνατότητα νά βροῦμε καί πάλι τόν ἀρχικό προορισμό μας, ἡ Παναγία μας ἦταν αὐτή ἡ ὁποία εἶχε ἕναν μοναδικό ρόλο σέ αὐτό τό γεγονός, σέ αὐτό τό ἀνε­πανάληπτο θαῦμα τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε γιά νά ζοῦμε κοντά του, γιά νά ζοῦμε τή χαρά πού δίδει ἡ παρουσία του, ἀλλά καί γιά νά ἀπολαμβάνουμε ὅλα τά ἀγα­θά τά ὁποῖα δημιούργησε γιά μᾶς. Ὅμως, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, οἱ ἄνθρωποι κάναμε μιά λανθασμένη ἐπιλογή. Προτιμήσαμε νά ἀθετή­σου­με τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί νά παρασυρθοῦμε ἀπό τόν πονηρό, πού εἶχε ὡς σκοπό του νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό καί νά μᾶς κάνει νά στερηθοῦμε καί ἐμεῖς, ὅλα ὅσα στερήθηκε καί ἐκεῖνος, δηλαδή ὁ διάβολος, ἐξαι­τίας τοῦ ἐγωισμοῦ του.

Ἔτσι, βρεθήκαμε μακριά ἀπό τόν Θεό. Χωρισθήκαμε ἀπό τόν Θεό μέ τήν ἁμαρτία καί τήν παρακοή μας καί ζήσαμε αἰῶνες μακριά του δυστυχισμένοι, γιατί ἡ ζωή χωρίς τόν Θεό δέν μπορεῖ νά εἶναι εὐτυ­χισμένη.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὅμως θέλησε νά μᾶς δώσει τήν εὐκαιρία νά ἐπι­στρέψουμε καί πάλι κοντά του, στέλνοντας τόν Υἱό του στή γῆ ὡς ἄνθρωπο γιά νά μᾶς σώσει. Τόν ἔστειλε, ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὅταν βρέθηκε τό κα­τάλ­ληλο πρόσωπο, τό ὁποῖο θά μποροῦσε νά συνεργασθεῖ μέ τόν Θεό στό σχέδιο τῆς σωτηρίας μας. Καί αὐτό τό πρόσωπο ἦταν ἡ Πανα­γία μας. Ἦταν ἐκείνη πού ἦλθε στόν κόσμο ὡς ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στήν προσευχή τῶν εὐσεβῶν γoνέων της, τῶν ἁγίων Ἰωακείμ καί Ἄννας, τήν ὁποία ἑορτάσαμε σήμερα.

Καί παρότι ἡ ἁγία Ἄννα παρακα­λοῦσε ἐπί πολλά χρόνια τόν Θεό νά τῆς χαρίσει ἕνα παιδί, τό προσέφε­ρε στή συνέχεια μέ χαρά στόν Θεό, ἐμπιστευόμενη τήν τρίχρονη θυγα­τέρα της, τήν Παναγία, στόν ναό τοῦ Θεοῦ, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Στά Ἅγια τῶν Ἁγίων ἡ Παναγία ἔζησε μέ ἕναν ἄλλο τρόπο αὐτό πού στερήθηκαν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἐξαι­τίας τῆς παρακοῆς τῶν πρωτο­πλάστων ἔφυγαν ἀπό τόν παρά­δεισο. Ἔζησε μόνη της μέσα στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ καί τρεφόταν ἀπό ἕναν ἄγγελο. Καί ἦταν ἔτσι σάν νά ἐπέστρεφε αὐτή, πρώτη ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους, στήν κοι­νω­νία μέ τόν Θεό, τόν ὁποῖο ἐπρόκειτο ἐκ Πνεύματος ἁγίου νά φέρει στόν κόσμο καί νά γίνει πρό­ξενος τῆς σωτηρίας μας, νά μᾶς ἀνοίξει δηλαδή τόν δρόμο γιά νά βροῦμε τόν προορισμό μας, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό νά ζοῦμε κοντά στόν Θεό.

Καί ὁ δρόμος αὐτός περνᾶ μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, γιατί αὐτή μᾶς βοηθᾶ μέ τή διδασκαλία της, μέ τά ἱερά μυστήριά της, μέ τίς ἱερές της Ἀκολουθίες, ἀλλά καί μέ ὅλες τίς ἄλλες εὐκαιρίες πού μᾶς προσ­φέ­ρει κατά τή διάρκεια τοῦ χρό­νου, νά γνωρίσουμε τόν Θεό, νά τόν πλησιάσουμε, νά τόν παίρ­νουμε μέσα μας, νά ζοῦμε τή χαρά τῆς παρουσίας του στή ζωή μας καί στήν ψυχή μας, ἀλλά καί νά ζοῦμε τή χαρά τῆς ἑνότητος καί τῆς ἀγά­πης μέ τούς ἀδελφούς μας.

Αὐτή τή χαρά αἰσθανόμαστε καί ὅλοι ἐμεῖς ἀπόψε πού συμμετέ­χου­με στήν ὡραία αὐτή εὐκαιρία πού ὀργανώνει καί πραγματοποιεῖ κά­θε χρόνο ἡ ἐνορία σας μέ πρωτοβουλία τοῦ π. Νικολάου, λίγες ἡμέ­ρες πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα, μέ σκοπό νά μᾶς προετοιμάσει γιά τή μεγάλη αὐτή ἑορτή. Γιατί τά Χρι­στού­γεννα εἶναι ἡ ἑορτή τῆς ἀγάπης, τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί τῆς ἀγάπης τῶν ἀνθρώπων πρός τούς συναν­θρώπους μας. Χωρίς ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους, δέν μποροῦμε νά ζήσουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπό ἀγάπη ἔγινε ἄνθρωπος. Καί ὄχι μόνο ἔγινε ἄνθρωπος, ἀλλά «ἐνηπίασε», ἔγινε παιδί, ἔγινε νή­πιο, γιά νά ἀνυψώσει καί ἐμᾶς ἀπαλ­λάσσοντάς μας ἀπό τήν ἁμαρ­τία.

Γι᾽ αὐτό καί τά παιδιά ἔχουν ξεχωριστή θέση μέσα σ᾽ αὐτή τή μεγάλη γιορτή τῶν Χριστουγέν­νων καί ἀξίζουν τήν ἀγάπη μας καί τή στοργή μας, ὄχι βέβαια μόνο σήμερα ἀλλά κάθε ἡμέρα, ἰδιαί­τε­ρα τά παιδιά τά μοναχικά. Ὅ,τι προσφέρουμε μέ ἀγάπη στά παιδιά εἶναι σάν νά τό προσφέρουμε στόν δι᾽ ἡμᾶς νηπιά­σαντα Χριστό, καί εἶναι βέβαιο ὅτι καί Ἐκεῖνος θά μᾶς ἀνταποδώσει τήν ἀγάπη μας μέ τή δική του χάρη καί εὐλογία.

Μέ αὐτές τίς πατρικές σκέψεις θέλω νά ἐκφράσω καί ἐγώ τή χαρά μου πού βρίσκομαι καί πάλι αὐτές τίς ἡμέ­ρες κοντά σας, στήν ἐνορία τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, καί νά σᾶς εὐχη­θῶ πατρικά νά ζήσουμε ὅλοι τίς ἅγιες ἡμέρες τῶν Χριστουγέν­νων μέ χαρά καί μέ τόν Χριστό στίς ψυχές μας.