Εορτή Αγίου και Δικαίου Λαζάρου στο Διαβατό Ημαθίας

  • Dogma
λαζάρου

Το Σάββατο του Λαζάρου 20 Απριλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Αγίου Ελευθερίου Διαβατού.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας για την εορτή του Αγίου Λαζάρου ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στον εορτάζοντα εφημέριο της Ενορίας π. Λάζαρο Μουρατίδη.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐάν πιστεύῃς ὄψῃ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ;»

Ἐνώπιον τοῦ τάφου τοῦ τετραη­μέ­­ρου νεκροῦ φίλου του βρίσκεται σήμερα ὁ Χριστός. Καί μαζί του οἱ ἀδελφές τοῦ Λαζάρου καί τό πλῆ­θος κόσμου, πού ἀκολούθησε τόν Χρι­στό γιά νά δεῖ τί θά κάνει.

Ὅλοι πίστευαν καί περίμε­ναν ὅτι ὁ Χριστός θά ἐρχόταν, πρίν ἀπό τέσσερις ἡμέρες, ὅταν τόν εἶχαν εἰ­δοποιήσει ὅτι ὁ Λάζα­ρος ἦταν ἄρρωστος. Πίστευαν ὅτι θά προλά­βαι­νε νά τόν θεραπεύσει, ὥστε νά μήν πεθάνει.

Ὅμως ὁ προγραμματισμός τῶν ἀν­θρώπων δέν ἔχει σχέση μέ τό σχέ­διο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός φθά­νει ἀργά, ὄχι ἀπό ἀδιαφορία γιά τόν φίλο του, ὄχι ἀπό σκληρότητα πρός τίς ἀδελφές του, πού δοκι­μά­σθηκαν ἀπό τήν ἀπώλεια τοῦ Λαζάρου, ἀλλά γιατί κρίνει πώς μέ τόν τρόπο αὐτό θά δώσει μία μο­να­δική ἐλπίδα καί προο­πτι­κή στούς ἀνθρώπους. Γιατί ἡ ἀνά­στα­ση τοῦ Λαζάρου, λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τή δική του ἀνάσταση, θά δεί­ξει στούς ἀνθρώπους, ὅτι ὁ Χρι­στός δέν νικᾶ τόν θάνατο μόνο γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά τόν νικᾶ γιά κάθε ἄνθρωπο. Γιατί κάθε ἄν­θρω­πος πού πιστεύει στόν Θεό ἔχει τή δυνατότητα νά ζήσει τήν ἀνάστα­ση πού ὁ Χριστός χαρίζει σήμερα στόν Λάζαρο.

Καί αὐτό ἀκριβῶς τονίζει μέ τήν ἀπάντησή του στήν ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, τή Μάρθα, ἡ ὁποία ἀντι­δρᾶ στήν προσταγή τοῦ Χριστοῦ νά ἀνοίξουν τόν τάφο τοῦ ἀδελ­φοῦ της, λέγοντας. «Κύριε, ἔχει τέσ­σερις ἡμέρες πού εἶναι ἤδη νε­κρός, πῶς θά ἀνοίξουμε τόν τά­φο;»

«Οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐάν πιστεύῃς ὄψῃ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ;». Δέν σοῦ εἶπα, τῆς λέγει ὁ Χριστός, ὅτι, ἐάν πι­στεύ­εις, θά δεῖς τή δόξα τοῦ Θεοῦ;

Ὅπως πρίν ἀπό ὅλα τά ἄλλα θαύ­ματα, ἔτσι καί τώρα ὁ Χριστός ζη­τᾶ τήν ἐπιβεβαίωση τῆς πίστε­ως. Καί ἐπειδή δέν ἀπευθύνεται σέ ἕνα τυχαῖο πρόσωπο, πού τόν πλη­σία­σε μόνο γιά νά ζητήσει τή βοήθειά του, ἀλλά στή Μάρθα, τήν ἀδελφή τοῦ φίλου του Λαζάρου, πού τόν γνώ­ρι­ζε καλά, πού τόν εἶχε φιλο­ξε­νήσει ἐπανειλημμένα στό σπίτι τους καί τόν εἶχε ἀκούσει πολλές φορές νά ὁμιλεῖ καί νά διδάσκει, γι᾽ αὐτό καί ἡ ἀπάντησή του εἶναι πιό ἐπιτακτική. «Δέν σοῦ εἶπα ὅτι, ἐάν πιστεύεις, θά δεῖς τή δόξα τοῦ Θεοῦ;»

Δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀνάσταση τοῦ τετραημέρου Λαζάρου, γιατί ἀποτελεῖ ἀπόδειξη ὅτι ὁ Θεός εἶ­ναι ὁ κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θα­νάτου. Εἶναι ὁ δημιουργός καί κύ­ριος τοῦ ἀνθρώπου, καί στά χέ­ρια του βρίσκεται ἡ ζωή του, πού μπο­ρεῖ νά τήν δίδει ἀκόμη καί ἐάν τήν ἔχει πάρει.

Δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀνάσταση, ἀλλά μποροῦν νά τήν δοῦν μόνο ὅσοι διαθέτουν πίστη, γιατί οἱ ὑπό­­­­λοιποι ἀδυνατοῦν καί προφα­σί­ζονται δικαιολογίες καί ποικίλες ἑρμηνεῖες γιά τό θαῦμα, χωρίς νά μποροῦν νά πεισθοῦν καί νά πεί­σουν. Ὅσοι δέν διαθέτουν πίστη, δέν μπο­ροῦν νά κατανοήσουν τή δύ­­να­­μη τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι χάνουν τήν εὐκαιρία νά δοῦν καί κοινω­νή­­σουν τῆς δόξης του.

Ὁ Χριστός ὅμως δέν ἀπευθύνεται σήμερα μόνο στή Μάρθα. Ἀπευθύ­νε­ται καί σέ ὅλους ἐμᾶς, πού δέν εἴμαστε ξένοι καί ἄγνωστοι μέ τόν Χριστό.  Σέ ὅλους ἐμᾶς πού εἴμα­στε μέλη τῆς Ἐκκλησίας του, μέλη τοῦ σώματός του. Σέ ὅλους ἐμᾶς πού ἔχουμε βαπτισθεῖ στό ὄνομά του, πού ἔχουμε διδαχθεῖ τόν λόγο του, πού μετέχουμε στά ἱερά μυ­στή­ρια τῆς Ἐκκλησίας του, καί ὅμως συνεχίζουμε νά ἀμφι­βάλ­λου­­με. Συνεχίζουμε νά ἔχουμε τή δική μας ἄποψη ἔναντι τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, καί στή συνέχεια δια­μαρτυ­ρό­μαστε, γιατί δέν μποροῦ­με νά δοῦμε θαύματα στή ζωή μας.

Ἄν ὅμως ἐξετάσει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς τή ζωή του καί τήν καθημε­ρι­­νό­τη­τά του, θά διαπιστώσει ὅτι δέν εἶ­ναι λίγες οἱ φορές πού ἐνῶ ξέ­­ρουμε τί ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς, ἐμεῖς ἔχουμε τίς ἀμφιβολίες μας καί τίς ἀντιρρήσεις μας. Ἔχουμε ἄλλη ἄποψη, διαφορετική ἀπό τόν λόγο του καί τίς ἐντολές του, καί θέ­λουμε πολλές φορές νά τήν ἐπιβάλλουμε. Ἔτσι κάνουμε τό δικό μας θέλημα, ἀντί νά κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί ὕστερα ἀποροῦμε γιατί δέν βλέπουμε, λέμε, θαύματα, γιατί δέν ἀλλάζει ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος, γιατί δέν ἀλλάζει ὁ κόσμος γύρω μας.

Ἄς μήν ψάχνουμε ὅμως νά βροῦμε ἀλλοῦ τήν αἰ­τία. Ἄς τήν ἀναζητήσουμε στήν ἔλλειψη τῆς πίστεώς μας. Ἄς ἀκού­σουμε τή φωνή τοῦ Χριστοῦ πού ἀπευθύνεται καί σέ μᾶς σήμε­ρα καί μᾶς λέγει: «οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐάν πιστεύσῃς ὄψῃ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ;» Δέν σοῦ εἶπα ὅτι πι­στεύ­σεις, θά δεῖς τή δόξα τοῦ Θεοῦ; Καί ἄς ἀνταπο­κριθοῦ­με σέ αὐτό τό κάλεσμα τῆς πίστεως, χωρίς νά παρα­μέ­νουμε στά λόγια, ἀλλά ἐπιβεβαιώ­νοντας τήν πίστη μας μέ τίς πράξεις μας, ἐπι­βεβαι­ώ­νοντάς την μέ τήν ὑπακοή μας στόν λόγο καί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά δοῦμε τή δόξα τοῦ Θεοῦ πού ἀπο­καλύπτεται μέσα ἀπό τά θαύματά του καί κυρίως μέσα ἀπό τήν προ­σωπική μας σωτηρία καί τήν προ­σω­πική μας ἀνάσταση.

 

TOP NEWS