H Αγιά Σοφιά, ο Ερντογάν και το βιβλίο που χρησιμοποίησε ως όπλο για την μετατροπή της σε τζαμί
Σχέδιο άσκησης πολιτικών πιέσεων και συγκεκριμένων επιδιώξεων από πλευράς Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η απόφαση για την μετατροπή ή όχι της Αγίας Σοφίας σε τζαμί ή μια ακόμα “τρελή” σκέψη του Τούρκου προέδρου ο οποίος φαίνεται να επιθυμεί διακαώς να γραφτεί στην ιστορία ως ο απόλυτος σύγχρονος μεταρρυθμιστής της γειτονικής χώρας;
Όποια κι αν είναι η απάντηση σημασία έχει πως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιεί για “εύφλεκτο υλικό” το παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς προκειμένου να παίξει με την “φωτιά” εξυπηρετώντας στο τέλος τους σκοπούς του.
Το ίδιο είχε συμβεί και πριν από λίγα χρόνια και συγκεκριμένα το 2017 μετά την έκδοση του βιβλίου του Τούρκου ιστορικού Μουσταφά Αρμαγάν με τίτλο “Ίντριγκες της Αγιά Σοφιάς”, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρονταν στην δήθεν πλαστή υπογραφή του Κεμάλ Ατατούρκ στο διάταγμα του 1934, όπου μετέτρεπε το ναό σύμβολο της ορθοδοξίας από τζαμί σε μουσειακό χώρο “Ayasofya Müzesi”.
Με αφορμή τα όσα αναγράφονταν στο βιβλίο το οποίο είχε εκδοθεί λίγες ημέρες πριν το Ορθόδοξο Πάσχα ο Τούρκος πρόεδρος είχε βρει τότε το “πάτημα” να δηλώνει έτοιμος να προσευχηθεί μέσα στην μητέρα όλων των Ορθόδοξων εκκλησιών, προκαλώντας πληθώρα αντιδράσεων.
Αποσπάσματα του συγκεκριμένου βιβλίου είχε προβάλλει η τουρκική εφημερίδα “Μιλιέτ” και είχαν αναπαραχθεί από πολλά άλλα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Στο βιβλίο του με τίτλο “Ίντριγκες της Αγίας Σοφίας” ο ιστορικός Μουσταφά Αρμαγάν ισχυρίζεται ότι η υπογραφή του τότε Τούρκου προέδρου στο διάταγμα του 1934, με το οποίο η Αγία Σοφία μετατράπηκε από τζαμί σε μουσείο, είναι πλαστή. Κατά τον Τούρκο ιστορικό η υπογραφή δεν έμοιαζε με την υπογραφή του Ατατούρκ, επομένως από νομικής άποψης το διάταγμα αυτό έπρεπε να θεωρηθεί άκυρο που αυτό σημαίνει ότι η Αγία Σοφία εξακολουθούσε να παραμένει τζαμί.
Ο Μουσταφά Αρμαγάν ισχυρίζεται ότι η υπογραφή δεν μοιάζει ούτε με τις προηγούμενες αλλά ούτε και με τις επόμενες υπογραφές του Κεμάλ Ατατούρκ. Όπως αναφέρει, πριν από το διάταγμα ο Ατατούρκ υπέγραφε ως ‘Gazi M. Kemal’ και μετά το διάταγμα ως ‘Κ. atatürk’, δηλαδή με μικρό ‘a’. “Πώς το μικρό ‘a’ από το ‘atatürk’ μεγάλωσε στο διάταγμα σε ‘Atatürk’ ή ποιος το μεγάλωσε;”, διερωτάται στις σελίδες του βιβλίου του ο Τούρκος ιστορικός. Αναφορικά πάντα με αυτό υποστηρίζει επίσης ότι ενώ ο αριθμός του διατάγματος είναι ο 1589, βρέθηκε διάταγμα που είχε εκδοθεί δύο μέρες νωρίτερα και είχε τον αριθμό 1606.
Προκειμένου να αποδείξει τους ισχυρισμούς του τόσο ο ιστορικός όσο και πολλά μέσα ενημέρωσης της Τουρκίας είχαν κάνει “βουτιά” στον χρόνο, ώστε να βρουν διατάγματα και έγγραφα που είχε υπογράψει ο Κεμάλ Ατατούρκ ώστε να τα συγκρίνουν.
Πηγή:www.newsit.gr
